راه برای تشخیص کم شنوایی

راه های تشخیص کم شنوایی

راه های تشخیص کم شنوایی به ۴ نوع تقسیم میشوند عبارتند از :

۱) کم شنوایی انتقالی

۲) کم شنوایی حسی عصبی

۳) کم شنوایی آمیخته

۴) کم شنوایی مرکزی

کم شنوایی انتقالی

هر گونه ممانعت در انتقال صدا از مجرای گوش خارجی به گوش داخلی باعث ایجاد کم شنوایی انتقالی می‌شود.

در این موارد عملکرد گوش داخلی طبیعی است.

اما ارتعاش صدا نمی‌تواند حلزون را به‌واسطه‌ی اختلال در راه هوایی تحریک کند.

شایع‌ترین عامل کم شنوایی در کودکان اوتیت مدیا است، از این‌رو بیشترین شیوع نوع کم شنوایی در کودکان کم شنوایی انتقالی است و گفته می‌شود تقریباً تمام انسان‌ها در دوران کودکی خود دچار عفونت گوش می‌شوند.

اما باید توجه نمود که در مطالعات دیده شده است که 50درصد کودکان با اوتیت سروز افت کمتر از 15 دسی بل دارند.

این نوع کم شنوایی گاهی اوقات به‌صورت خودبه‌خودی رفع می‌شود اما بیشتر اوقات نیاز به درمان جراحی یا دارویی برای بازگشت به حالت طبیعی دارد.

طبق گزارش‌ها ،کم شنوایی انتقالی اغلب مربوط به مشکلات جمجمه‌ای-صورتی است.

کم شنوایی حسی عصبی

این نوع کم شنوایی ناشی از آسیب به ارگان انتهایی حسی یا سلول‌های مویی قرارگرفته در حلزون یا به دلیل اختلالات ناشی از عصب باشد.

افتراق نوع حسی از نوع عصبی بسیار دشوار است اما می‌توان به‌وسیله‌ی آزمون‌هایی نظیر: EcoG، OAE و AEP برای تشخیص کاهش شنوایی حسی و حرکتی کمک گرفت.

در کم شنوایی‌های حسی عصبی هم راه استخوانی و هم هوایی هر دو متأثر می‌شوند.

این نوع کم شنوایی در بیشتر موارد دائمی و غیرقابل‌بازگشت هستند.

کم شنوایی آمیخته

زمانی که هر دو کاهش انتقالی و حسی عصبی وجود داشته باشد کم شنوایی از نوع آمیخته است.

در ادیوگرام آستانه‌های BC نسبت به AC بهتر است، میزان این نوع کم شنوایی به‌اندازه ABG بستگی دارد و با درمان، آستانه‌های شنوایی بهبود می‌یابد اما به سطح شنوایی نرمال برنمی‌گردد.خروپف و درمان آن

کم شنوایی مرکزی

اختلالات سیستم مرکزی دوران کودکی را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد:

افراد با نوروپاتولوژی مشخص و افراد با علت‌های نامشخص که به‌صورت اختلالات ارتباطی مشخص می‌شوند.

بخش وسیعی از کودکان که به‌عنوان اختلالات مرکزی شناخته می‌شوند مبتلا به اختلالات ارتباطی باوجود شنوایی نرمال و عدم مشاهده نوروپاتولوژی تشخیص داده می‌شوند.

در کم شنوایی مرکزی آستانه‌های شنوایی نرمال است ولی فرد در درک دچار مشکل است.

تقریباً 30 درصد از همه دانش‌آموزان که با اختلالات یادگیری تشخیص داده می‌شوند تاریخچه‌ای از عفونت مزمن گوش میانی و افت انتقالی دارند.